داروی پارکینسون ممکن است از بروز نابینایی در افراد مسن جلوگیری کند

مطالعه‌ای که توسط تیبو ماتیس، استاد دانشگاه‌ و چشم‌پزشک در بیمارستان‌ لیون فرانسه در حال انجام است، نشان می‌دهد که داروهای دارای دوپامین که برای درمان بیماری پارکینسون استفاده می‌شوند، ممکن است اثری محافظتی در برابر نوع اول یا مرطوب این بیماری ناتوانی دید داشته باشند.

دژنراسیون ماکولا مرتبط با سن یا به اختصار (ARMD) که به آن تباهی لکه زرد گفته می‌شود، اولین علت ناتوانی بینایی در افراد بالای ۵۰ سال است. ماکولا ناحیه‌ای کوچک و مرکزی در شبکیه چشم است که وظیفه دید مرکزی و وضوح بالای تصاویر را بر عهده دارد. این بیماری که ماکولا را تحت تاثیر قرار می‌دهد، دارای دو نوع مرطوب و خشک است. نوع دوم یا خشک آن رایج‌تر است، اما نوع مرطوب که با رشد رگ‌های خونی جدید غیرطبیعی در زیر ماکولا همراه است، باعث از دست رفتن سریع‌ و شدیدتر بینایی می‌شود.

تحقیقات مختلفی که توسط آزمایشگاه‌های فرانسوی و با مدیریت دکتر تیبو ماتیس، استاد دانشگاه و پزشک بیمارستانی در بخش چشم‌پزشکی بیمارستان لیون انجام شده است، «راه را برای درمان نوآورانه‌‌ نوع مرطوب بیماری تباهی لکه زرد باز می‌کند.»

برای این تحقیق داده‌های ۲۰۰ هزار بیمار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. پیشتر مطالعات قبلی ارتباطی احتمالی بین بیماری پارکینسون و کاهش خطر ابتلا به نوع مرطوب بیماری تباهی لکه زد چشم را نشان داده بودند. برای بررسی بیشتر، این تیم که شامل محققانی از موسسه بینایی نیز بود، داده‌های بیش از ۲۰۰ هزار بیمار مبتلا به نوع مرطوب بیماری تباهی لکه زرد را تحلیل کردند.

آن‌ها کشف کردند که بیمارانی که برای درمان بیماری پارکینسون خود از داروی «لوودوپا» یا هر دارویی که نوع دوم گیرنده دوپامین را مهار می‌کنند، مصرف می‌کردند، دیرتر به نوع مرطوب بیماری تباهی لکه زرد مبتلا شده و نیاز کمتری به تزریق‌های داخل چشمی داشتند.