خودروهای هیدروژنی یا الکتریکی؛ کدام یک آینده حمل و نقل را رقم خواهد زد؟

همکاری بین هوندا و جنرال موتورز برای توسعه خودروهای هیدروژنی، حمایت مداوم تویوتا از فناوری هیدروژنی، و امکان اصلاح موتورهای گازی سنتی برای کار با هیدروژن، سوالی را در مورد امکان‌سنجی خودروهای الکتریکی در آینده ایجاد کرده است.

خودروهایی که از سلول‌های سوختی استفاده می‌کنند و با هیدروژن کار می‌کنند، به عنوان بهترین راه برای پاکسازی صنعت خودرو با جایگزینی بنزین آلاینده آب و هوا، با خودروهای الکتریکی با باتری رقابت می‌کنند.

خودروهای برقی به قدری پیشرفته هستند که شرکت‌های بزرگ خودروسازی به سرعت در حال تبدیل خط تولید خود از بنزینی به برقی هستند، در حالی که تنها چند خودروی هیدروژنی موجود است، اما آیا خودروهای هیدروژنی جایگزین واقعی برای خودروهای برقی با باتری در نظر گرفته می‌شوند؟

ماشین‌های برقی

در حال حاضر خودروهای برقی بر بخش حمل و نقل تسلط دارند. ظهور تسلا در دهه اول قرن بیست و یکم بدون شک منجر به افزایش محبوبیت خودروهای الکتریکی در اطراف شد. 

عامل دوم هزینه است، زیرا قیمت دو خودروی هیدروژنی اصلی که امروز برای فروش در ایالات متحده عرضه می‌شوند، یعنی تویوتا میرای و هیوندای نکسو، به ترتیب حدود 50 و 60 هزار دلار است. به لطف کاهش قیمت لیتیوم. باتری‌های یونی، تعداد فزاینده‌ای از وسایل نقلیه الکتریکی ارزان‌تر هستند.

یکی دیگر از مزایای مهم خودروهای الکتریکی این است که در حال حاضر یک سیستم الکتریکی گسترده برای شارژ آنها در سطح جهانی وجود دارد، در حالی که زیرساخت‌های جدیدی باید برای پشتیبانی از خودروهای هیدروژنی ساخته شود.
 

 

قدرت هیدروژن

هیدروژن مزایای خاص خود را دارد: می‌توان آن را مانند سوخت در مدت زمان کمتری نسبت به شارژ باتری یک خودروی الکتریکی پمپ کرد، می‌تواند برد طولانی‌تری را برای رانندگی فراهم کند، و هیدروژن بسیار شبیه به تجربه پمپ و رفتن است که همه از استفاده از آن می‌دانند. گازوئیل.

اما این آزمایش نیازمند تولید مقدار زیادی هیدروژن و سپس انتقال آن از طریق خطوط لوله یا کامیون‌ها به ایستگاه‌های سوخت رسانی در سراسر کشور است.
 

حفظ محیط زیست

برای اینکه وسایل نقلیه الکتریکی حداکثر تاثیر خود را در کاهش دی اکسید کربن و گرمایش جهانی داشته باشند، باید با کربن زدایی شبکه الکتریکی که آنها را شارژ می‌کند، همراه شوند، اگرچه خودروهای الکتریکی بدون آلایندگی نیستند، زیرا ساخت باتری‌های آنها نیازمند استخراج فلزات سنگین  و تولید مقدار زیادی از گازهای گلخانه ای است.

اگرچه یک خودروی هیدروژنی فقط از لوله های اگزوز خود آب ساطع می کند، اما مشکلات زیست محیطی خاص خود را نیز دارد، زیرا تمام هیدروژنی که امروزه استفاده می‌شود از گاز طبیعی استخراج می‌شود، در فرآیندی که دی‌اکسیدکربن را به عنوان محصول جانبی تولید می‌کند. اما می‌توان از سیستم‌های جذب کربن استفاده کرد. 

 

 

بازگشت خودروهای هیدروژنی

با ادامه کاهش قیمت باتری، اقدام بعدی شرکت‌ها استفاده از آنها در خودروهای سنگین خواهد بود، اما مشخص نیست که آیا محدوده رانندگی و زمان شارژ مجدد خودروهای الکتریکی با دنیای کامیون‌های مسافت طولانی، هواپیماها و کشتی‌ها مطابقت دارد یا خیر. تجهیزات سنگین.

هیدروژن می‌تواند گزینه بهتری باشد، به‌ویژه اگر کشورها برای حمایت از حمل‌ونقل، ایستگاه‌های سوخت‌گیری هیدروژن بسازند که از رویه «خودروهای سواری که با هیدروژن کار می‌کنند» نیز حمایت می کند.