معمای جدید منشاء استون هنج بعد از یک کشف عجیب
اما زمین‌شناسان با استفاده از تجزیه و تحلیل نوین شیمی و کانی‌شناسی این ماسه‌سنگ قرمز قدیمی به این نتیجه رسیدند که منشاء این ماسه‌سنگ معادن جنوب ولز نیست و این گروه اکنون برای یافتن منبع آن «کار پژوهشی بزرگی» را آغاز کرده است.
کارشناسان اکنون معتقدند که این سنگ ممکن است از شمال انگلستان یا اسکاتلند آمده باشد.
این اطلاعات تازه که معمای این معبد مشهور پیشاتاریخ را پیچیده‌تر می‌کند، در رویداد آخر این هفته در استون هنج به نام جشنواره نوسنگی، ارائه می‌شود.
ریچارد بیوینز، از دانشگاه آبریستویت که هدایت این گروه را برای کشف فوق به عهده داشت، توضیح داد: «دقیقا ۱۰۰ سال پیش زمین‌شناسی به نام اچ.اچ. توماس درباره سنگ‌های آبی استون هنج توضیح داد و سنگ محراب را به جایی در جنوب ولز ربط داد و آن را سنگ آبی نامید.»
«با این حال، ما نتوانستیم برای ماسه‌سنگ قرمز قدیمی در جنوب ولز نظیری پیدا کنیم. سنگ محراب نه‌تنها از لحاظ نوع سنگ بلکه از نظر اندازه و وزن نیز با سنگ‌های جنوب ولز متفاوت است.»
«پس از یافتن منبعی برای سنگ محراب در حوضه انگلیسی‌‌ــ‌ولزی، پرسیدیم که چرا سنگ محراب به سنگ‌های آبی منز پرسلی (Mynydd Preseli) مرتبط شده است و به این نتیجه رسیدیم که درواقع باید از این دسته‌بندی خارج شود.»
«این امر ما را به این نتیجه رساند که باید جست‌وجویمان را به سایر مناطق سنگ‌های ماسه‌سنگ سرخ قدیمی در سراسر بریتانیا گسترش دهیم؛ به‌ویژه در مناطقی که از سکونت دوره نوسنگی در آن شواهدی هست و به‌طور خاص با دایره‌های سنگی نشانه‌گذاری شده‌اند.»
استون هنج در چندین مرحله ساخته شد. نخستین مرحله ساخت یک خندق و برآمدگی مدور بود که حدود پنج هزار سال پیش با حلقه‌ای از ۵۶ ستون چوبی یا سنگی ساخته شد و احتمالا سنگ‌های آبی در این زمان به آن اضافه شدند.
حدود ۵۰۰ سال بعد از کار گذاشتن این سنگ‌های آبی، سنگ‌های بزرگ‌تر سارسن که از مارلبرو داونز (Marlborough Downs) در فاصله ۲۴ کیلومتری آورده شدند و دایره بیرونی و شکل نعل اسب‌های تریلیتون درونی را که امروز دیده می‌شود، شکل دادند.
این‌طور تصور می‌شد که سنگ محراب که حدود شش تن وزن دارد و صاف روی زمین است، هم‌زمان با سنگ‌های آبی به این منطقه رسیده باشد، اما پروفسور بیوینز گفت این مطالعه جدید نشان می‌دهد که امکان دارد در زمان دیگری به اینجا رسیده باشد.
دکتر جنیفر وکسلر از انگلیش هریتیج گفت: «این مطالعه افق دید ما را گسترش داد. باور ما به اینکه دو نوع سنگ آبی و سارسن داریم، تغییر کرد. اکنون سه نوع سنگ از مناطق مختلف داریم. این امر در مورد منشا استون هنج و احتمالا ارتباط‌های تازه با سایر مناطق بریتانیا، دیدی کاملا جدید به ما می‌دهد.»
«در اواخر دوره نوسنگی، مردم از مناطق مختلف می‌آمدند؛ برخی از فواصل دورتر و چیزهایی را از جاهایی که برایشان مهم بود، با خود می‌آوردند. اکنون منطقه‌ای جدید را می‌بینیم که مردم از آن سنگ به استون هنج آورده‌اند.»
«این مطالعه جدید یک اثرانگشت از سنگ محراب ارائه می‌دهد و گروه‌های مختلف اکنون در پی آن‌اند در جایی از کشور چیزی همانند آن پیدا کنند؛ این شبیه یک کار پژوهشی بزرگ است.»
دکتر وکسلر گفت تصور بر این بود که سنگ‌های استون هنج با سورتمه و از مسیرهای مستقیم به وسیله عده زیادی از مردم آوازخوان به آنجا آورده شده‌اند یا احتمالا حتی از حیواناتی نظیر گاو نر و گاو کشاورزی استفاده کرده‌اند.
جشنواره نوسنگی نشان می‌دهد که آخرین پیشرفت‌های علم و روش‌های باستان‌شناسی درک ما را از دوران نوسنگی از جمله استون هنج و افرادی که آن را بنا کرده‌اند، بیشتر کرده است.
این جشنواره ابزار و فناوری‌هایی را که مردم دوران نوسنگی برای درک و شکل دادن به دنیای اطرافشان استفاده می‌کردند، نیز بررسی می‌کند.
این مطلب از سایت ایتنا گردآوری شده است.
منبع: ایتنا