کاوشگر«سولار اربیتر» جت های کوچک بادهای خورشیدی را رصد کرد

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ژاپن تودی، بادهای خورشیدی یکی از ویژگی های دائمی منظومه شمسی است. این جریان مداوم از ذرات باردار خورشید فضای بین سیاره ای را پر می کند.

همچنین بادهای خورشیدی روی زمین تندبادها ژئومغناطیسی را سبب می شود که ممکن است ماهواره ها را مختل کند و به تشکیل هاله های عجیب (شفق شمالی و جنوبی – در عرض های جغرافیایی بالا) منجر می شود.

اما اینکه خورشید دقیقا چه میزان بادهای خورشیدی تولید می کند، هنوز کاملا مشخص نیست. اطلاعات جدید رصدهای فضاپیمای خورشیدی«سولار اربیتر» احتمالا پاسخی برای این سوال فراهم می کند.

محققان اعلام کردند سولاراربیتر چند جت (جریان پرقدرت ذرات) کوچک از ذرات باردار را ردیابی کرده که از کرونای خورشید با سرعت مافوق صوت به مدت ۲۰تا ۱۰۰ ثانیه جدا شدند.

این جت ها از ساختارهایی روی کرونا به نام چاله های کرونایی خارج می شدند که میدان مغناطیسی خورشید به فضا می گستراند. این جریان های مواد «جریان شعله های پیکو» نام گرفته اند که دلیل آن اندازه کوچک تر آنها بوده است. آنها از مناطقی با عرض چند صد مایل به وجود می آیند که در مقایسه با مقیاس عظیم خورشید، که قطر آن ۸۶۵ هزار مایل (۱.۴ میلیون کیلومتر) است، بسیار کوچک به حساب می آید.

لاکشمی پرادیپ چیتا از انستیتو مکس پلانک تحقیقات منظومه شمسی در آلمان و محقق ارشد پژوهش مذکور در این باره می نویسد: ما معتقدیم این جت های کوچک در حقیقت منبعی عظیم از توده و انرژی هستند که بادهای خورشیدی را نگه می دارند.

بادهای خورشیدی شامل پلاسما (گازهای یونیزه شده یا گازهایی که در آن اتم ها الکترون شان را از دست داده اند) و بیشتر اوقات شامل هیدروژن یونیزه هستند.

چیتا در این راه می گوید: برخلاف بادها روی زمین که درجهان می چرخد، بادهای خورشیدهای از بخش خارجی ستاره به فضای بین سیاره ای خارج می شود. زمین و سایر سیارات منظومه شمسی در حالی که به دور خورشید می چرخند، از میان بادهای خورشیدی حرکت می کنند. در این میان، میدان مغناطیسی و جو زمین به عنوان سپر عمل می کنند و با مسدود کردن ذرات مضر و تشعشعات خورشید از زندگی محافظت می کنند. اما باد خورشیدی به طور مداوم از خورشید به بیرون منتشر می شود و حباب پلاسمایی به نام هلیوسفر را متورم می کند که سیارات را در بر می گیرد.

داده های این تحقیق سال گذشته توسط یکی از سه تلسکوپ روی ابزاری به نام Extreme Ultraviolet Imager در مدارگرد خورشیدی، یک کاوشگر رصد خورشید که توسط آژانس فضایی اروپا و آژانس فضایی ایالات متحده ناسا ساخته شده بود و در سال۲۰۲۰ پرتاب شد، به دست آمده است.