ناسا می‌گوید ماه باید سیستم زمان‌بندی مستقل خود را داشته باشد

بیش از یک قرن است که می‌دانیم بر مبنای نسبیت عام اینشتین، زمان مطلق نیست. این نه‌تنها در مجاورت اجرام بسیار بزرگ بلکه در سرعت‌های بسیار بالای نزدیک به سرعت نور بیشتر خود را نشان می‌‌دهد. اما به این معنی نیست که برای ثبت تغییرات در گذر زمان حتما باید با سرعت نزدیک به نور حرکت کنیم یا در مجاورت افق رویداد یک سیاهچاله باشیم.

در واقع به دلیل تفاوت‌های گرانش و آثار تئوری نسبیت عمومی اینشتین، زمان روی کره ماه نیز سریع‌تر از روی زمین می‌گذرد و محاسبات دانشمندان نشان می‌دهد که هر روز زمینی در سطح ماه حدود ۵۶ میکروثانیه کوتاه‌تر است. موضوعی که در ظاهر ممکن است بسیار ناچیز باشد اما همین اختلاف کوچک به‌مرور می‌تواند به تفاوت‌های قابل‌توجهی منجر شود که برای برنامه‌ریزی دقیق زمان ماموریت‌های فضایی و هماهنگی آن‌ها با زمین بسیار مهم است.

سی‌ان‌ان در گزارشی در این زمینه با توجه به برنامه‌های جدید ایالات متحده آمریکا و همچنین چین برای ایجاد سکونتگاه‌های دائمی روی ماه، به بیان دلایل این موضوع پرداخت و نوشت که چرا ایجاد یک سیستم زمان‌بندی دقیق برای ماه ضروری است.

این گزارش می‌نویسد که یک سیستم زمانی مستقل به فضانوردان کمک می‌کند تا به طور دقیق زمانشان را مدیریت کنند و با یکدیگر و با زمین هماهنگ باشند. برای نمونه، این کار زمانی اهمیت می‌یابد که فضانوردان قصد کاوش بر سطح ماه یا رانندگی روی آن را داشته باشند. از این رو ناسا و شرکای بین‌المللی این سازمان قصد دارند یک مقیاس زمانی جدید برای ماه ایجاد کنند که شرایط خاص این قمر را در نظر بگیرد.

به گفته دانشمندان، این سیستم باید با زمان زمینی (UTC) همخوانی داشته باشد و روش استانداردی برای اندازه‌گیری زمان روی ماه باشد که تمامی کشورها آن را بپذیرند. از دیگر سو، ناسا و سازمان فضای اروپایی در نظر دارند یک شبکه به نام «لونا نت» (LunaNet) راه‌اندازی کنند که به عنوان یک زیرساخت مشابه با اینترنت و سیستم ناوبری جهانی برای ماه عمل می‌کند.

 

فراتر از تنظیم و برقراری یک سیستم‌ زمان‌بندی مشترک در ماه، مشکل دیگری نیز بر سر راه اقامت فضانوردان آینده در سکونتگاه‌های دائمی ماه وجود خواهد داشت. دانشمندان می‌گویند تجربه زمانی فضانوردان روی ماه به دلیل دوره‌های طولانی روشنایی و تاریکی (هر کدام حدود ۱۴ روز) با زمین متفاوت خواهد بود. این چالش جدیدی برای فضانوردان ایجاد می‌کند که نیازمند تطبیق و آمادگی است. فضانوردان در مناطق قطبی ماه که مناطق دائما روشن و دائما تاریک دارند، حتی با چالش‌هایی بیش از این نیز مواجه خواهند شد.

پیش از این کاخ سفید از ناسا خواسته بود تا با همکاری سایر سازمان‌های دولتی ایالات متحده آمریکا، تا پایان سال ۲۰۲۶، طرحی به منظور تعریف و تعیین ساعت هماهنگ قمری (LTC) ارائه کند.

کوین کاگینز، رئیس بخش ارتباطات و جهت‌یابی فضایی در ناسا، در همین زمینه گفته بود که در زمان قدیم و در سفر پیشین فضانوردان ناسا به ماه، استفاده از این چارچوب چندان اهمیتی نداشت اما امروز با استفاده از سامانه‌های جی‌پی‌اس، ماهواره‌ها و رایانه‌های پیشرفته و سیستم‌های ارتباطی دقیق، چنین ضرورتی احساس می‌شود.

در حال حاضر زمان معیار برای ماموریت‌های ماه، زمان مرجع و استاندارد همان کشوری است که فضاپیما را به ماه فرستاده است، اما مقام‌های رسمی سازمان فضایی اروپا بر این نکته تاکید کرده‌اند که تعریف یک زمان مرجع مشخص موردپذیرش جامعه بین‌المللی کار را برای همه به‌ویژه برای ناسا و حتی شرکت‌های خصوصی که قصد ارسال فضاپیما به ماه دارند، ساده‌تر خواهد کرد.