عکس روز ناسا؛ سحابی لاله و سیاه‌چاله سایگنوس ایکس-۱
تابش فرابنفش از ستاره‌های جوان و پرانرژی در لبه انجمن ستاره‌ای سایگنوس OB3، از جمله ستاره O به نام HDE 227018، اتم‌ها را یونیزه کرده و باعث درخشش سحابی لاله می‌شود.
استوارت شارپلس این ابر گازی و غبارآلود که تقریباً ۷۰ سال نوری عرض دارد و به رنگ قرمز می‌درخشد، در سال ۱۹۵۹ با نام Sh2-101 ثبت کرد. همچنین در میدان دید این سحابی، سیاه‌چاله سایگنوس ایکس-۱ قرار دارد که به عنوان یک میکروکوازار نیز شناخته می‌شود، زیرا یکی از قوی‌ترین منابع پرتو ایکس در آسمان زمین است.
این سیاه‌چاله با جت‌های قدرتمند خود، جبهه‌ی شوکی آبی رنگی را به وجود می‌آورد که تنها به‌طور ضعیفی در کنار گلبرگ‌های سحابی لاله قابل مشاهده است.
سحابی‌ها مانند سحابی لاله نه تنها زیبایی بصری دارند، بلکه به ما کمک می‌کنند تا فرآیندهای شکل‌گیری ستاره‌ها و تعاملات میان آنها را بهتر درک کنیم. همچنین، سیاه‌چاله‌ها به عنوان نقاطی در فضا که نیروی گرانشی آنها بسیار قوی است، می‌توانند اطلاعات زیادی درباره‌ی دینامیک کهکشان‌ها و تکامل آنها به ما بدهند.
در نهایت، مشاهده همزمان این پدیده‌های کیهانی نه تنها تجربه‌ای شگفت‌انگیز است، بلکه فرصتی برای یادگیری بیشتر درباره‌ی ساختار و عملکرد جهان ما فراهم می‌کند. با استفاده از تلسکوپ‌های پیشرفته، ما می‌توانیم به کشف رازهای بیشتری درباره‌ی این سحابی‌ها و سیاه‌چاله‌ها بپردازیم.
این مطلب از سایت ایتنا گردآوری شده است.
منبع: ایتنا