کشف یک فوران رادیویی که هشت میلیارد سال در راه بود تا به زمین برسد
این فوران همچنین به طرز شگفت‌انگیزی قدرتمند است؛ از پرانرژی‌ترین‌ها در نوع خود که تاکنون دیده شده است. این فوران در کمتر از یک ثانیه، چنان مقداری از انرژی آزاد کرد که خورشید در بیش از ۳۰ سال بیرون می‌دهد.
فورانهای رادیویی سریع، انفجارهای شدید و سریع انرژی‌اند که از فعالیت ناشناخته اما شدید در فضا ناشی می‌شوند. دانشمندان هنوز درباره چگونگی شکل‌گیری آن‌ها مطمئن نیستند، اما توضیحات آن‌ها همه چیز را، از فناوری فرازمینی گرفته تا ستاره‌های نوترونی، شامل می‌شود.
دانشمندان می‌گویند به نظر می‌رسد که این فوران تازه کشف‌شده، از گروه کوچکی از کهکشان‌های در حال ادغام ناشی شده باشد و این به پشتیبانی از نظریه‌های کنونی در مورد خاستگاه آن‌ها کمک می‌کند. اما توضیح شدت انفجار دشوارتر است، و این درک ما از چگونگی انتشار واقعی آن‌ها را به چالش می‌کشد.
رایان شانون، از دانشگاه فناوری سوینبرن، گفت: «هرچند هنوز نمی‌دانیم چه چیزی موجب این انفجارهای عظیم انرژی می‌شود، این مقاله تایید می‌کند که فورانهای رادیویی سریع، رویدادهای رایجی در کیهان‌اند و قادر خواهیم بود از آن‌ها برای تشخیص ماده میان کهکشان‌ها و درک بهتر ساختار گیتی استفاده کنیم.»
این انفجارها می‌توانند راه‌های سودمندی برای پاسخ به برخی از عمیق‌ترین پرسش‌‌ها در مورد کیهان ما باشند؛ از جمله درباره وزن واقعی آن. در حال حاضر، تلاش‌ها برای پاسخگویی به آن به نتایج گیج‌کننده‌ای منجر شده است.
پروفسور شانون گفت: «اگر مقدار ماده معمولی موجود در کیهان را حساب کنیم- اتم‌هایی که همه ما از آن‌ها ساخته شده‌ایم – درمی‌یابیم که بیش از نیمی از چیزی که امروز باید وجود داشته باشد، موجود نیست ناپیدا است.»
«ما فکر می‌کنیم که این مقدار ماده گمشده، در فضای بین کهکشان‌ها پنهان شده است، اما چه‌بسا چنان داغ و پراکنده باشد که مشاهده آن با استفاده از روش‌‌های معمولی ناممکن است.»
«فورانهای رادیویی سریع، این ماده یونیزه‌شده را حس می‌کنند. آن‌ها حتی در فضایی که تقریبا به‌کلی خالی است، می‌توانند همه الکترون‌ها را «ببینند»، و این به ما امکان می‌دهد تا مقدار مواد بین کهکشان‌ها را اندازه‌گیری کنیم.»
این انفجار، سال گذشته با استفاده از تلسکوپی در ژاپن مشاهده شد. محققان سپس برای تایید این یافته و بررسی دقیق‌تر آن، از تلسکوپ‌های دیگر استفاده کردند.
استوارت رایدر، نویسنده اصلی مقاله، گفت: «با استفاده از مجموعه دیش‌های رهیاب آرایه کیلومتر مربعی استرالیا توانستیم دقیقا مشخص کنیم که فوران از کجا آمده است. سپس از تلسکوپ رصدخانه جنوبی اروپا (ای‌اس‌او) و تلسکوپ بسیار بزرگ (وی‌ال‌تی) در شیلی برای جست‌وجوی کهکشان مبدا استفاده کردیم و دریافتیم که از هر منبع فوران رادیویی سریع دیگری که تا امروز پیدا شده، دورتر و قدیمی‌تر است و احتمالا در یک گروه کوچک از کهکشان‌های در حال ادغام قرار دارد.»
گزارش این یافته‌ها در مقاله جدیدی با عنوان «انفجار رادیویی سریع درخشان که از گیتی در انتقال به سرخ ۱ نمونه‌برداری می‌کند»، در مجله «ساینس» منتشر شده است.
این مطلب از سایت ایتنا گردآوری شده است.
منبع: ایتنا