بازتعریف اعتیاد به گوشی: مطالعه جدید باورهای قبلی را زیر سوال می‌برد
برای انجام این آزمایش، این دانشمندان دانشگاه گرانادا بر روی نمونه‌ای متشکل از 86 نفر که به دو گروه تقسیم شده بودند کار کردند.
خورخه لوپز پوگا، محقق دپارتمان شخصیت، ارزیابی و درمان روانشناختی UGR و نویسنده اصلی این مقاله، توضیح می‌دهد که «در یکی از این گروه‌ها (گروه انتظارات اجتماعی)، به هر یک از شرکت‌کنندگان دستور دادیم که از طریق واتس‌اپ به فعال‌ترین مخاطبین خود پیامی ارسال کنند و توضیح دهند که قرار است در یک کار هیجان‌انگیز در دنیای واقعیت مجازی شرکت کنند».
از گروه دیگر (گروه شاهد) خواسته نشد که این پیام «هیجان‌انگیز» را برای مخاطبین خود ارسال کنند. در مرحله بعد، ما از هر دو گروه از افراد خواستیم در حالی که در یک محیط واقعیت مجازی غوطه‌ور هستند، اعلان‌ها را خاموش کرده و تلفن همراه خود را رو به پایین روی میز بگذارند. وقتی این تعامل با وظیفه واقعیت مجازی به پایان رسید، برای مدتی شرکت‌کنندگان بیکار ماندند و قادر به استفاده از گوشی‌هایشان نبودند. پس از این دوره عدم فعالیت، ما به همه شرکت‌کنندگان اجازه دادیم به استفاده از واتس‌اپ بازگردند.»
فعالیت الکترودرمال
در طول این فرآیند، این دانشمندان به سنجش فعالیت الکترودرمال پوست پرداختند، پارامتری که به عنوان شاخصی از فعالیت سیستم عصبی خودمختار ما لحاظ می‌شود، یعنی نوعی سنجش فیزیولوژیکی اضطراب است.
لوپز پوگا می‌گوید «ما مشاهده کردیم که گروه انتظارات اجتماعی در طول آزمایش تنش بیشتری داشت. ما همچنین متوجه شدیم که این گروه زمانی که از آنها خواسته شد استفاده از تلفن همراه خود را متوقف کنند بیشتر مضطرب شد. علاوه بر این، زمانی که این گروه اجازه یافتند که دوباره از گوشی خود استفاده کنند، سطح بسیار بالاتری از برانگیختگی عاطفی را تجربه کردند».
این نتایج نشان می‌دهد که گوشی‌های همراه عامل مشکلات روانی نیستند، بلکه چگونگی و چرایی استفاده از این دستگاه‌ها می‌تواند مشکلات روانی خاص را بهتر توضیح دهد.
این مطلب از سایت ایتنا گردآوری شده است.
منبع: ایتنا