فعال شدن صاحبان کارنامه «تقریبا هیچ» در روزهای انتخابات

خبرگزاری مهر، گروه سیاست – یادداشت مهمان: سیاست یعنی علم استفاده از فرصت‌ها برای تأمین منافع جمعی، اما سیاسی‌بازها همیشه از این قاعده استفاده نمی‌کنند تا منافع جمعی تأمین شود بلکه سخت در حال جد و جهد برای دست‌یابی به قدرت برای تأمین منافع حزبی و گروهی هستند.

هنوز زخم پرونده فساد نجومی «کرسنت» تازه است که در جریان آن، عده‌ای مسیری را در پیش گرفتند تا منافع جمعی را ذبح منافع گروهی کنند.

موسپید کرده‌های این جریان در سال ۱۴۰۰ قدرت را با اقتصاد «تقریباً هیچ» و تورم حدود ۶۰ درصدی تحویل دادند و حالا پس از شهادت رئیس جمهور مردمی، وقتی دیدند هوای گرگ و میش انتخابات، فرصت مجددی را برای آن‌ها ایجاد کرده است، از هیچ فرصتی دریغ نکرده و در شرایطی که هنوز پرونده‌های «ترک فعل» شأن باز است وارد کارزار انتخابات شدند.

در جریان فعالیت‌های انتخاباتی چهاردهمین دوره ریاست جمهوری، برخی از اعضای کابینه دولت یازدهم و دوازدهم سکوت خود را شکستند و دوباره در عرصه سیاسی کشور آفتابی شدند. اعضایی که هرکدام سوابق درخشانی در تضییع منافع ملی کشور، ضربه به اقتصاد و سو مدیریت‌ها دارند اما سعی دارند همواره از چیزی غیر واقعی و ساختگی سخن بگویند! تلقی اشتباه این افراد این است که ملت ایران فراموش کرده‌اند که هشت سال سو مدیریت آنان چه بلایی بر سر رشد و توسعه ایران آورده و در مرداد ماه ۱۴۰۰ سکان اداره کشور در چه وضعیتی از روحانی به شهید رئیسی تحویل داده شد!

برجام هویت دولت روحانی!

می‌توان گفت اساس هویت دولت روحانی در دو موضوع خلاصه می‌شود؛ یک موضوع سیاست داخلی و یک موضوع هم سیاست خارجی. در موضوع سیاست داخلی می‌شود گفت او یک رئیس‌جمهور نیابتی بود. به‌نیابت از اصلاح‌طلبان و به‌عنوان راست میانه و با هدایت و رهبری آیت الله هاشمی رفسنجانی به قدرت رسید.

درباره بُعد سیاست خارجی هم، اساساً شعار روحانی درباره موضوع هسته‌ای، تفاهم یا معامله با آمریکا بود که بخشی از کمپین انتخاباتی او شد و تا حدود زیادی دوقطبی‌ای که حول موضوع مذاکره شکل گرفت، موجب شد روحانی در انتخابات رأی بیاورد. پس بنیاد دولت او بر این دو محور بود، مخصوصاً موضوع سیاست خارجی.

درواقع در فاصله سال ۹۲ تا ۹۶ خواسته‌های اصلاح‌طلبان ذیل تفاهم با آمریکا، برجام و مذاکرات هسته‌ای صورت‌بندی شد و انرژی اصلاح‌طلبان تبدیل به سوخت دولت روحانی شد که از دل آن برجام بیرون آمد. پس نوع نگاه روحانی به سیاست، مسائل اقتصادی و اجرایی کشور هم از همین ناحیه است، یعنی اصطلاحاً او سیاست داخلی را به سیاست خارجی بند کرد. بنابراین هویت این دولت تا حد زیادی به برجام و تفاهم هسته‌ای گره خورده بود.

برجام کلیت دولت یازدهم و دوازدهم و تنها راهکار بی‌عمل‌ترین و فشل‌ترین دولت در تاریخ جمهوری اسلامی است که در دو نسخه توافقی به اسم برجام در تیر ۱۳۹۴ و نسخه دیگر به نام قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت است که البته تعهدات بیشمار و بسیار فراتر از برجام به کشورمان تحمیل شده و در اعضای آن نه در برجام و نه در ۲۲۳۱ هیچ تضمین اجرا و کیفری برای طرف بدعهد گنجانده نشده است.

البته در سیاست خارجی دولت یازدهم و دوازدهم شاهد یک اقدام دیگر و سازوکار عجیبی همچون «اسنپ بک» یا «مکانیزم ماشه» پذیرفته شده بود که در این امر هم باز در صورت بدعهدی طرف مقابل ایران حق چانه زنی نداشت!

اف ای تی اف

گروه ویژه اقدام مالی (FATF) یکی دیگر از بهانه‌ها در دولت روحانی بود، که مبادلات اقتصادی و حتی تهیه واکسن کرونا را به آن گره زده بودند و ناکارآمدی سیاست‌های خود در عرصه سیاست خارجی را عدم پذیرش اف‌ای تی اف از سوی نظام معرفی می‌کردند!

در حالی که شاهد افزایش مبادلات اقتصادی، پیوستن به گروه «بریکس»، «شانگهای» و همکاری با سازمان «اکو» در زمان شهید رئیسی بدون وجود اف ای تی اف نشان داد، این سازوکار مالی بهانه‌ای بیش نبود!

سیاست چندجانبه گرایی دولت شهید رئیسی

سیاست خارجی دولت سیزدهم با راهبرد «سیاست متوازن هوشمند» یکی از درخشان‌ترین دوره‌های پس از انقلاب بوده است. دولت شهید رئیسی در حوزه سیاست خارجی توانسته بود نقاط قوت دولت‌های دوازده گانه قبل از خود را احصا و اجرا کرده و نقاط ضعف آن‌ها را بازبینی، بازسازی و اصلاح کند.

دولت سیزدهم در راستای سیاست خارجی جامع، متوازن و مبتنی بر همگرایی و همچنین «نگاه به شرق»، توسعه روابط و تعامل با کشورها، سازمان‌های بین المللی و منطقه‌ای را در دستور کار خود قرار داد. سرعت‌بخشیدن به فرآیند عضویت در سازمان همکاری شانگهای، تعمیق روابط با اتحادیه اقتصادی اوراسیا، فعال‌ترکردن همکاری‌ها با سازمان «اکو» و عضویت در بریکس، بیانگر تقویت سیاست چندجانبه‌گرایی است؛ سیاستی که هدف از آن حل مسائل اقتصادی ایران و مقابله با تحریم‌های ظالمانه، بدون سرانگشت اراده غربی‌ها است.

راهبرد سیاست خارجی جامع، متوازن و مبتنی بر همگرایی و همچنین «نگاه به شرق» دولت شهید رئیسی نشان داد که با وجود تحریم‌های ظالمانه غرب هم می‌توان با دیگر کشورها ارتباط برقرار کرد و بر مشکلات و چالش‌های اقتصادی کشور غلبه کرد.

سیاست همسایگی

دولت روحانی در حالی مدعی کاربلدی در حوزه دیپلماسی بود که در دوران این دولت روابط ایران با همسایگان نه تنها رو به افزایش نیافت، که چالش‌های جدیدی نیز در این حوزه به وجود آمد. در کنار این موضوع، دولت یازدهم و دوازدهم نتوانست هیچ‌کدام از گره‌های سیاست خارجی ایران از جمله روابط خدشه دار شده با عربستان را باز کند.

دیپلماسی هوشمندانه شهید رئیسی و شهید امیرعبداللهیان باعث بازگشایی روابط ایران و عربستان و همچنین توسعه روابط ایران با دیگر همسایگان شد.

گره زدن آب خوردن مردم به تحریم‌ها

در دولت یازدهم و دوازدهم حتی آب خوردن مردم را به تحریم‌ها و اخم و لبخند دشمن گره زده بودند. کار به جایی رسید که در مناطقی از جنوب کشور مردم با مشکلات زیادی در حوزه تأمین آب مواجه شدند؛ اما در دولت شهید رئیسی با اینکه تحریم‌های ظالمانه کنار نرفت، پروژه‌های عظیم آبرسانی در چندین نقاط کشور به بهره‌برداری رسید و آبرسانی به ۵ هزار روستا به مرحله اجرا درآمد.